Dr hab. Jędrzej Morawiecki wykłada w  Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, jest doktorem literaturoznawstwa oraz socjologii, doktorem habilitowanym nauk o kulturze i religii, profesorem UWr.
Autor kilkunastu książek reportażowych i naukowych. Za granicą publikował w języku angielskim, bułgarskim, hiszpańskim, łotewskim, niemieckim, rosyjskim i ukraińskim. Otrzymał szereg nagród za reportaże i formy dokumentalne (m.in.  Nagroda im. Beaty Pawlak, Stypendium Artystyczne Prezydenta Wrocławia, dwukrotnie Stypendium Twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego,  Nagroda Specjalna Stowarzyszenia Filmowców Polskich na Krakowskim Festiwalu Filmowym, stypendium im. Jacka Stwory), stypendia rezydencyjne w Antoninie, Broumovie, Windawie i Sofii, stypendia badawcze w Moskwie, Tomsku, Bochum, Regensburgu. 
W 2017 roku ukazała się w jego tłumaczeniu książka Władimira Abarinowa Widziadła o operacjach rosyjskich służb specjalnych. W 2018 roku opublikował monografię Krajobraz po odwilży. Poradziecka tożsamość religijna mieszkańców współczesnych miast syberyjskich. W marcu 2022 premierę miała nowa książka Szuga. Krajobraz po imperium o gniciu po zimie, o roztopach, odsłaniających nacjonalizm, o zamknięciu w autarkiach, o ucieczce przed zemstą Federalnych Służb Bezpieczeństwa i Czerwonej Strefie na Donbasie (wydawnictwo „Czytelnik”). Pod koniec roku 2025 ukaże się jego nowa książka Szykuj sanie latem – o ewolucji i rozpadzie sekty syberyjskiego Wissariona, o rozpadzie „Wschodu”, uciekinierach i zbiegach, o tym, jak przygotować się do osobistego końca świata i żyć po małej apokalipsie (wydawnictwo „Znak”).
Od 1998 do 2008 roku związany z „Tygodnikiem Powszechnym”, równolegle był także reporterem agencji Reuters, publikował m.in. w „Polityce”, „National Geographic”, „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”; współpracował również z I i III programem Polskiego Radia, epizodycznie z Radiem Zet oraz Polską Sekcją Radia BBC. Pisał także regularnie m.in. dla „Nowej Europy Wschodniej”, „New Eastern Europe” i „Więzi”. Współzałożyciel Grupy Dziennikarze Wędrowni oraz portalu Postpravda.info, którego był pierwszym redaktorem naczelnym. Ostatnio publikuje w „Onet”, tygodniku „Polityka” oraz radiowej „Trójce”

Temat: Ukraina, Polska i Europa Zachodnia w rosyjskiej propagandzie po 24.2.2022. Rekonesans badawczy
Jak opowiadać o rosyjskiej agresji, nie używając słowa „wojna”? Jak pisać teksty, by ofiary wojny przedstawiać jako sprawców, „nazistów”, „ukrotaliban”, a jednocześnie zaprzeczać, by naród ukraiński kiedykolwiek istniał i opisywać Ukraińców jako „mniejszych Rosjan, którzy zbłądzili”? Jak pisać o Polsce i Europie Zachodniej, by z jednej strony zapewniać o ich słabości, „zepsuciu”, „moralnej zgniliźnie” i ostatecznym upadku, a z drugiej strony przekonywać, że jesteśmy świadkami ostatecznego starcia cywilizacji a Rosja jest „ostatnim chrześcijańskim krajem”, gotowym, by „wyzwolić świat”, uchronić go przed Zachodem i „wybawić od Szatana”?

Postaramy się odpowiedzieć na te pytania, opierając się na analizie nagłówków z reżimowej prasy rosyjskiej, prowadzonej codziennie od 24 lutego 2022. Oprzemy się przy tym przede wszystkim na materiale z pierwszego roku rosyjskiej agresji, postaramy się jednak wskazać również na ewolucję rosyjskiej propagandy i zastanowimy, na ile jej przekaz jest spójny. Skupimy się na depeszach RIA Novosti, TASS, a także nagłówkach i tekstach, tworzonych w redakcjach: Rossijskaja Gazieta, Komsomolskaja Prawda, Moskowskij Komsolomec, Wzgliad, Gazeta.ru i Kommiersant.