14 maja 2021, godz. 18.00
Profesor Jan Pakulski studiował w Polsce (UW) i Australii (ANU). Mieszka w Australii od 1975 roku. Studia doktorskie na Australian National University w Australii ukończył w 1980 roku. Od 1979 roku pracuje naukowo na Uniwersytecie Tasmańskim w Hobart, gdzie piastuje obecnie stanowisko Professor Emeritus. Jest także członkiem Academy of the Social Sciences in Australia (ASSA), afiliatem w Stanford Centre for Poverty and Inequality (SCPI), a obecnie wykłada w Collegium Civitas. Jest także dyrektorem Fundacji Polcul i (współ)autorem 12 książek oraz ponad 140 innych publikacji naukowych na temat ruchów społecznych, zmian społecznych i związanych z nimi wyzwaniami dla polityki społecznej i elit rządzących. Jego ostatnie książki:
Pakulski, Jan and Bruce Tranter (2015) Leadership Failures in Australian Politics. NY: Palgrave/Macmillan.
Pakulski, Jan (editor and co-author) (2016) The Visegrad Countries in Crisis, Warsaw: Collegium Civitas.
Pakulski, Jan (2018) section editor and co-author, ‘Theories of Political Elites,’ in Heinrich Best and John Higley (eds) Palgrave Handbook of Elites. London and New York: Palgrave Macmillan.
Temat: Populizm z perspektywy elit politycznych
Fala populizmu w Europie i Ameryce Północnej jest jednym z głównych tematów komentarzy i analiz politycznych. Prawie wszystkie te analizy definiują populizm jako specyficzny – antyelitarny i demagogiczny – styl retoryki i działania politycznych liderów i grup przywódczych (elit władzy), ale jednocześnie wyjaśniają populistyczne „wzloty” poprzez odniesienia do zmian w strukturze społecznej, dominujących wartości, głównych politycznych instytucji. Co więcej, sugerują „oddolne” wyjaśnienia tych wzlotów, które nie uwzględniają „odgórnych” mechanizmów politycznych: „przywódczych próżni” oraz podziałów w elitach władzy. Populistyczni liderzy wyłaniają się z takich właśnie osłabionych i podzielonych grup przywódczych. Przekształcają wybory w plebiscyty przywódczej popularności i „aukcje obietnic”, podważają rządy prawa i niezawisłość sadownictwa oraz przejmują pod swoja kontrole aparat administracyjny państwa razem z podległymi mu mediami masowego przekazu i przedsiębiorstwami gospodarczymi. Prowadzi to do „politycznej regresji”, „zmierzchu demokracji” i osłabienia skuteczności rządzenia.
16 kwietnia 2021
Dr Dominik Héjj
Politolog specjalizujący się w tematyce węgierskiej. Doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Starszy analityk w Instytucie Europy Środkowej w Lublinie. Nauczyciel akademicki współpracujący z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Twórca portalu www.kropka.hu poświęconego węgierskiej polityce.
Temat: Ile populizmu zawarte jest reżimie Viktora Orbana
W czasie krótkiego wykładu chciałbym odpowiedzieć na pytania dotyczące tego, co charakteryzuje populizm stosowany przez koalicję Fidesz-KDNP. Chciałbym zaproponować podróż przez dwa typy tego populizmu, a są to: populizm retoryczny oraz populizm praktyczny.
Za przykład populizmu retorycznego, w dużej mierze służyć może stosunek węgierskiego rządu do Unii Europejskiej jako takiej, ale tylko z perspektywy Budapesztu. Takie zastrzeżenie jest istotne, ponieważ, stosując duże uproszenie, zupełnie co innego premier Węgier mówi nt. sytuacji Europy w Brukseli, a zupełnie co innego w Budapeszcie. Dominującym trendem w polityce zagranicznej Węgier, jest oddzielanie warstwy nomen omen retorycznej od pragmatycznej współpracy.
Z kolei populizm praktyczny nie byłby możliwy do realizowania, gdyby nie odpowiednie
zaplecze wyborcze. Mówiąc o tym, że nic nie może stać ponad wolą ludu, Fidesz odwołał się do jego organicznej wolności i suwerenności. Jednak definiowanie „ludu” powinniśmy ograniczyć do elektoratu partii. Ale czy upomnienie się o rolę ludu, było przejawem troski o społeczeństwo obywatelskie? Z pewnością nie.
Na czym polegają owe typy populizmu, w jaki sposób uczyniono z nich narzędzie do prowadzenia polityki? Mam nadzieję, że wspólnie, także w sesji pytań uda nam się to prześledzić.
Moderator: dr Piotr Olszówka
12 marca 2021
Wykład dr Doroty Płuchowskiej
Politolog, socjolog, komunikolog, adiunkt w Katedrze Grafiki Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS, współpracownik Uniwersytetu Wrocławskiego. Studiowała i doktoryzowała się na Uniwersytecie Wrocławskim, na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie i na Uniwersytecie w Bielefeld. Interesuje się koncepcjami społeczeństwa i zmiany społecznej w paradygmacie systemowteoretycznym. Zajmuje się projektowaniem komunikacji grup, zespołów i organizacji w oparciu o myślenie systemowe i projektowe. Specjalizuje się w facylitacji procesów systemowych, wspierając zespoły w organizacji pracy projektowej, w zarządzaniu wiedzą, interdyscyplinarnością, interkulturowością.
Temat: Media jak z Matrixa?
Media (a)społecznościowe a zmiana społeczeństwa.
Przyjmując perspektywę systemowej teorii społeczeństwa, interesuje mnie pytanie, w jaki sposób media społecznościowe zmieniają komunikację społeczną, a zatem i społeczeństwo.
Każde z nowo odkrytych mediów (pismo, druk, radio, telewizor) – dokonywało (r)ewolucji w społeczeństwie i sposobach percepcji otaczającego go świata. Każde wlewało falę krytyki i fascynacji, każdego trzeba było się nauczyć. Sensownego korzystania z mediów społecznościowych – 2.0 – (w ich zmieniającym się ekosystemie 3.0, 4.0, 5.0) ciągle się uczymy. Czy nadążamy?
Moderator: dr Piotr Olszówka
Dziękujemy wszystkim, którzy cenią nasz projekt i zechcą wesprzeć go finansowo.
Przelewu można dokonać na konto niemieckiego Stowarzyszenia:
Policultura e.V.
Commerzbank
IBAN: DE67 1004 0000 0350 0881 00
Pełnomocnika Rządu Federalnego
ds Kultury i Mediów
na podstawie uchwały Bundestagu