Dr Agata Araszkiewicz

Pisarka, dziennikarka- Bruksela
Agata Araszkiewicz – doktor nauk humanistycznych, historyczka literatury, krytyczka sztuki, tłumaczka pism Luce Irigaray, felietonistka „Czasu Kultury”, działaczka feministyczna. Współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca i członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet. Pracę doktorską zaczęła pisać po polsku u prof. Marii Janion w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, a obroniła po francusku u prof. Anne Berger na pierwszym z założonych w Europie przez prof. Hélène Cixous Centrum Studiów Kobiecych i Genderowych (Centre d’Etudes Féminines et de Genre). Wykładała na gender studies na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka rozpraw z dziedziny feministycznej filozofii i krytyki literackiej, a także tekstów o sztuce publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach, pracach zbiorowych i katalogach wystaw. Opublikowała monografię „Wypowiadam wam moje życie. Melancholia Zuzanny Ginczanki” (2001), a także zbiór esejów „Nawiedzani przez dym” (2012) oraz książkę „Zapomniana rewolucja. Rozkwit kobiecego pisania w dwudziestoleciu międzywojennym” (2014) (pierwotnie książka została wydana po francusku „La révolution oubliée. L’émergence de l’écriture féminie dans l’entre-deux-guerres polonais”). Opracowała i opatrzyła posłowiem tomik poezji Zuzanny Ginczanki „Mądrość jak rozkosz” (2017). Ma status badaczki stowarzyszonej z Laboratoire d’études de genre et de sexualité (UMR LEGS) CNRS/ Paris 8/ Paris Ouest. Jest też liderką belgijskiego Kongresu Kobiet oraz wsp

Temat:  Zuzanna Ginczanka – rozkwit literatury pisanej przez kobiety w dwudziestoleciu międzywojennym
Zuzanna Ginczanka, poetka zapomniana i niedoceniona jest literacką ikoną rożnorodności epoki międzywojennej. Polska autorka żydowskiego pochodzenia była gwiazdą cyganerii artystycznej, nim wojna i Holokaust przecięły tragicznie jej biografię. Jej wizyjna, magnetyczna poezja zapisująca zmagania z problemami tożsamosci, emancypacji i kulturowej asymilacji jest dzisiaj niezwykłym wyrazem oporu wobec wykluczających matryc kultury i anihilujących mechanizmów historii. Pokażemy jej twórczośc na tle epoki estetycznej rewolucji tworzonej przez kobiety piszące lat 30-tych. Rekonstrukcja recepcji – rozbiająca się na dwa okresy: powojenny i po 1989 roku – pokaże nam jak łatwo z różnorodności zrobić obcość i do jakiego stopnia literacka supścizna kobiet pozostaje nieprzyswajalnym świadectwem.