Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie oraz filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył specjalizację z psychiatrii. Doktoryzował się w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN pod kierunkiem prof. Józefa Niżnika, habilitował się w 2008 tamże. Od 1996 pracuje w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, od 2010 na stanowisku profesora nadzwyczajnego/uczelni.
W latach 1992–2012 był członkiem zespołu czasopisma „Res Publica Nowa”, pisał m.in. do czasopisma „Ozon”.
W 2015 jego książka pt. Prześniona rewolucja. Ćwiczenie z logiki historycznej została nominowana do Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego.
Wybrane publikacje
• 1997 – Przemiana mitów, czyli życie w epoce schyłku. Zbiór esejów
• 2001 – Nieświadomość jako pustka; wyd. IFiS PAN
• 2007 – Nauka Freuda w epoce Sein und Zeit; wyd. Aletheia
• 2014 – Prześniona rewolucja. Ćwiczenia z logiki historycznej; wyd. Krytyka Polityczna
• 2016 – Rysa na tafli; Wydawnictwo Naukowe PWN[7]
• 2018 – Był kiedyś postmodernizm… Sześć esejów o schyłku XX stulecia; wyd. IFiS PAN