Danuta Rytel-Schwarz (z d. Rytel-Kuc) od 1999 r. profesor językoznawstwa zachodniosłowiańskiego w Instytucie Slawistiki Uniwersytetu w Lipsku. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (studia polonistyczne i slawistyczne ze specjalnością bohemistyczną). Po studiach podjęła pracę jako asystentka w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie uzyskała z zakresu badań nad konfrontacją języków polskiego, czeskiego i niemieckiego stopnie naukowe doktora (1981) i doktora habilitowanego (1990). W latach 1994 -1999 była docentem i profesorem w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Jest byłą stypendystką fundacji niemieckich DAAD i Fundacji im. Alexandra von Humboldta.
Jej główne zainteresowania badawcze obejmują konfrontację systemów języków polskiego i czeskiego w porównaniu z językiem niemieckim w ramach gramatyki walencyjnej i komunikatywnej oraz dwujęzyczną leksykografię.
Genderowa (nie)poprawność języka polskiego z perspektywy niemieckiej Problem braku form feminatywnych (albo niestosowanie istniejących) jest w Polsce szeroko dyskutowanym tematem już od ponad 100 lat. Podkreśla się, że w języku polskim istnieje problem asymetrii rodzajowo-płciowej. W dyskusjach niosących ze sobą duży ładunek emocjonalny mówi się o ʻseksizmieʼ, ʻandrocentryzmieʼ języka polskiego, ale czy znajduje to potwierdzenie w zmianach normatywnych polszczyzny? Czy są one obecnie możliwe?
Genderowa (nie)poprawność języka polskiego nabiera szczególnego wymiaru, jeśli spojrzymy na nią z perspektywy porównawczej. Czy język niemiecki, w którym słowotwórcze wykładniki żeńskości nie budzą tylu kontrowersji, jest genderowo bardziej poprawny? Czy stanowi to problem w komunikacji międzykulturowej?