dr Adam Mazur

Adam Mazur

dr Adam Mazur – krytyk, historyk sztuki i amerykanista, od 2013 roku wykłada na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W latach 2002-2013 kurator CSW Zamek Ujazdowski (m.in. wystaw zbiorowych i indywidualnych (m.in. Konrada Pustoły, Marthy Rosler [z Kają Pawełe], Wojciecha Wilczyka, Macieja Pisuka). Redaktor antologii, katalogów i autor książek m.in. „Historie fotografii w Polsce 1839-2009” (2010), „Decydujący moment. Nowe zjawiska w fotografii polskiej po roku 2000″ (2012). Od 2013 roku współpracuje jako kurator z instytucjami w Polsce tj. PGS Sopot (m.in. wystawy Anety Grzeszykowskiej, Pawła Althamera i Grupy Nowolipie), z Muzeum Współczesnym Wrocław (Artur Żmijewski i Winter Holiday Camp), Muzeum Narodowym w Krakowie (Piotr Uklański) i zagranicą. Redaktor naczelny magazynu „Obieg” (2004-11), współzałożyciel i jeden z redaktorów naczelnych magazynu „SZUM” (2013-2018, razem z Jakubem Banasiakiem), założyciel oraz redaktor naczelny magazynu „BLOK” (2018-) i magazynu „Postmedium” (2018-). Od 2002 roku do dziś współpracuje z prasą polską i zagraniczną m.in. „Dwutygodnikiem”, „Newsweekiem”, „Flash Art”, „Fotograf Magazine”, „European Photography”. W 2019 ukazała się nakładem wydawnictwa UNIVERSITAS monografia „Świat okaleczony. Historie fotografii środkowoeuropejskiej 1839-2018”. W 2019 roku w krakowskim Międzynarodowym Centrum Kultury kuratorował wraz z Łukaszem Gorczycą i Natalią Żak wystawę „Fotoblok. Europa Środkowa w Książkach Fotograficznych”, która po ekspozycji w Czechach pokazana będzie w Litwie wiosną 2021 roku oraz w Budapeszcie w 2022 roku.
 
Temat wykładu: Sztuka polska w czasach populizmu
Od momentu dojścia do władzy w Polsce w 2015 roku Prawa i Sprawiedliwości zmieniło się podejście władzy do sztuki współczesnej. Konserwatywny zwrot zbiegł się z przemeblowaniem sceny instytucjonalnej i zmianą pokoleniową. Z jednej strony podległe Ministerstwu Kultury instytucje unikając kontrowersji złagodziły program eliminując wątki krytyczne, tożsamościowe, polityczne. Z drugiej zradykalizowały się wystawy w zależnych od samorządów galeriach miejskich (typu „Kunsthalle”) oraz galeriach prywatnych, artist-run i off-space’ach. Polaryzacja postaw szczególnie widoczna była w 2020 roku, gdy sztuka z zamkniętych z powodu epidemii galerii wylała się dosłownie i w przenośni na ulice, stając częścią społecznych protestów przeciwko polityce rządu. Zimna wojna artystów z populistyczną prawicą przerodziła się w otwarty, gorący konflikt. Podczas wykładu przedstawię głównych protagonistów oraz dzieła sztuki – zarówno należące do oficjalnego, konserwatywnego nurtu, jak i tworzone z perspektywy kontrkultury – już uznane za kanoniczne i specyficzne dla ostatnich pięciu lat.