Dr hab. Dominik Barmański jest socjologiem kultury, stypendystą Stypendium Heisenberga DFG (Deutsche Forschungsgemeinschaft) w okresie 2022-2027 przy katedrze Teorii Społecznej i Socjologii Kulturowej w Humboldt Universität w Berlinie (Allgemeine Soziologie & Kultursoziologie). Absolwent zarówno politologii, jak i socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorat z socjologii w Yale University w 2011 roku i habilitacja w Technische Universität Berlin w 2019 roku. W nadchodzącym roku akademickim 2025-2026 będzie prowadził badania jako Weatherhead Scholar na Uniwersytecie Harvarda w USA, natomiast latem 2025 roku w Tokio na zaproszenie Niemieckiego Instytutu Studiów Japońskich DIJ (Deutsches Institut für Japanstudien) w ramach projektu The Resilience of Practices and Rituals of Magical Control in Japan and East Asia. Hipotezy tego projektu posłużą jako ilustracja współczesnej relewantności antropologicznych teorii Malinowskiego omawianych w mojej prezentacji.
Jest autorem licznych artykułów naukowych i kilku książek akademickich, między innymi Vinyl: The Analog Record in the Digital Age (Bloomsbury, London 2015), Labels: Making Independent Music (Bloomsbury, London 2020), Matters of Revolution: Urban Spaces and Symbolic Politics in Berlin and Warsaw After 1989 (Routledge, London, 2022). Artykuł How to Become an Iconic Social Thinker: The Intellectual Pursuits of Malinowski and Foucault opublikowany w renomowanym piśmie European Journal of Social Theory zdobył nagrodę ISA (International Sociological Association) w 2012 roku. W ostatnich 10 latach moje zainteresowania badawcze koncentrowały się na styku socjologii kulturowej i socjologii przestrzeni (Raumsoziologie), realizowane w ramach projektów w Europie oraz w Korei Południowej w latach 2018-2022, czego jednym z wyników jest artykuł pt. Fabrication of Space opublikowany we wiodącym piśmie branżowym Urban Studies w 2023 roku.

„Realizm magiczny” w antropologii społecznej: o niedopowiedzianej rewolucji naukowej Bronisława Malinowskiego.

Już na początku lat dwudziestych XX wieku prace Bronisława Malinowskiego wyraźnie prefigurowały wpływową obecnie pragmatyczną / performatywną teorię znaczenia. Jego publikacje na temat języka magii z lat 1920-tych, a zwłaszcza 1930-tych, wyraźnie taką teorię antycypowały. Pozostaje jednak dziś ta oryginalna koncepcja Malinowskiego mało znana poza wąskim kręgiem ekspertów, pomimo że z dużym wyprzedzeniem artykułowała idee słynnych Dociekań filozoficznych Wittgensteina i jego pragmatyczną koncepcję języka tam wyłożoną. Przyćmiona przez tę kultową książkę, a następnie przez tzw. oksfordzkich filozofów języka (np. Johna Austina), jego oryginalna tematyzacja magii i języka pozostaje wciąż wartościowa, jeśli chodzi o empiryczny materiał, na którym była oparta, i intelektualnie użyteczna dla współczesnych badań kulturowych. Co ważne, dwie dekady przed Wittgensteinem i oksfordczykami, koncepcja Malinowskiego problematyzowała sztywne binarności zachodniej nauki, takie jak ’racjonalne/irracjonalne’, ’rzeczywiste/wyobrażone’ czy ’realne/nierealne’, pokazując pragmatyczne współistnienie tych przeciwieństw i psycho-społeczne funkcje magii. Stąd Malinowski, jako jeden z ojców założycieli antropologii społecznej, uznany jest za prekursora tzw. funkcjonalizmu. Lecz jego koncepcje rozszerzały także definicje magii na zjawiska nowoczesne, pozornie z magią nie mające nic wspólnego. Malinowski starał się rozwinąć ten aspekt jako profesor w Yale University, gdzie pracował od 1939 roku do śmierci w 1942 roku. Te wciąż rzadko dyskutowane twierdzenia, sformułowane w ostatnich latach jego życia, pozwalają na rozpoznanie w jego dziele swoistego „realizmu magicznego”, rozumianego zarówno jako pionierskie podejście badawcze o zaskakująco trwałym znaczeniu, jak i fenomen kulturowy obecny w wielu kontekstach czasowo-przestrzennych. Historia tej niedopowiedzianej interwencji Malinowskiego sporo może nam powiedzieć nie tylko o „strukturze rewolucji naukowych” w sensie Thomasa Kuhna, ale i – a może przede wszystkim – o niedopowiedzianym rozumieniu magii we współczesnej humanistyce, które rzuca istotne światło na socjologiczne i antropologiczne rozumienie „realizmu”.