Jacek Szczepaniak, dr hab. nauk humanistycznych, językoznawca-germanista, profesor Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Od 2019 kieruje Katedrą Komunikacji Językowej. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół zagadnień związanych z pragmatyką lingwistyczną, lingwistyczną analizą dyskursu, lingwistyką tekstu, lingwistyką mediów oraz językoznawczymi badaniami nad emocjami.

Medialny i semiotyczny status emocji jako „gier językowych” w rozumieniu Ludwiga Wittgensteina był tematem jego pracy habilitacyjnej (2015).
W latach 2019-2024 kierował realizacją projektu Emotionale Nachbarschaft. Affekte in deutsch-polnischen medialen Diskursen seit dem EU-Beitritt Polens / Emocjonalne sąsiedztwo. Afekty w polsko-niemieckich dyskursach medialnych od przystąpienia Polski do UE, który finansowany był przez Polsko-Niemiecką Fundację na rzecz Nauki (nr projektu: 2019-16).

Emocjonalne sąsiedztwo. Afekty w polsko-niemieckich dyskursach medialnych
Pomimo bliskości geograficznej między wspólnotą polską i niemiecką można mówić o dzielącym je dystansie komunikacyjnym. Istniejące pomiędzy sąsiadującymi krajami asymetrie w zakresie polityki i gospodarki, dodatkowo potęgowane przez balast historyczny, nierzadko stają się w komunikacji publicznej, przede wszystkim w przekazach medialnych, czynnikami wywołującymi afekty, wiążącymi poznanie ze sferą emocji. Może to rzutować na wytworzenie się w danej wspólnocie niepełnej lub zafałszowanej wiedzy o europejskim partnerze.

Sąsiedztwo między Polską a Niemcami to dynamiczna relacja, która rozwija się w kontekście napięć związanych z przeszłością, własnymi interesami i Unią Europejską. Ta z natury konfliktogenna sieć powiązań nabiera w dyskursie medialnym mniej lub bardziej wyraźnego wymiaru afektywnego, który wywołuje lub dynamizuje procesy inkluzji, wykluczenia lub kształtowania tożsamości.

Opierając się na koncepcjach teoretycznych z zakresu lingwistycznej analizy dyskursu, lingwistyki mediów i językoznawczych badań nad emocjami oraz wykorzystując materiał empiryczny (teksty prasowe i strony tytułowe czasopism) chciałbym przedstawić dyskursywny charakter takich procesów. Tylko wielowymiarowe spojrzenie na emocje umożliwia bowiem traktowanie ich jako zjawisk komunikacyjnych, które realizowane są w określonym środowisku medialnym i wykorzystywane przez aktorów dyskursu w celu kreowania konkretnych, emocjonalnie zabarwionych obrazów rzeczywistości.

Na zakończenie wykładu chciałbym podzielić się przemyśleniami dotyczącymi prowadzenia świadomej, przemyślanej i dyskursywnie realizowanej „polityki konstruktywnych emocji”. W przestrzeni medialnej mogłaby ona, dzięki umiejętnie podejmowanym aktywnościom, efektywnie przyczynić się do zredukowania potencjalnych napięć oraz do uniknięcia negatywnych skutków określonych działań komunikacyjnych.